Nie było formalnego powodu, by prezydent Andrzej Duda odwiedził Bieruń. Nie budujemy gazoportu, jak Świnoujście, NATO nie prowadzi tu manewrów wojskowych (Chełmno) ani nie mamy takiej rocznicy, jak Radom. Z jakiego powodu więc głowa państwa wybrała Bieruń?Duda co prawda zapowiedział w kampanii wyborczej, że odwiedzi każdy powiat, ale dlaczego wybrał akurat Bieruń? Przecież w Lędzinach czy Bojszowach odniósł jeszcze większe zwycięstwo w wyborach – w tej drugiej miejscowości głosowało na niego w drugiej turze 7 na 10 głosujących. Tę informację trudno było ustalić w biurze szefa gabinetu prezydenta.O czwartkowej wizycie jako pierwsi dowiedzieli się parafianie w trakcie niedzielnych mszy. Wkrótce o wizycie „prezydenta wszystkich Polaków” napisał też internetowy serwis miejski, a wśród bierunian rozgorzały spory polityczne: kto za prezydentem z PiS, a kto przeciwko? Na naszą prowincję zstąpił duch ogólnopolskiego konfliktu, który trwale dzieli nasze społeczeństwo.Zupełnie jak gdyby od Dudy zależał remont lokalnej drogi, ilość miejsc w przedszkolu albo budowa parku na osiedlu.Jak gdyby miał jakikolwiek wpływ na nasze codzienne życie. Nie jest przypadkiem, że w naszej małomiasteczkowej rzeczywistości partie polityczne są prawie nieobecne. W wyborach lokalnych głosy oddajemy na konkretnych kandydatów, rzeczników określonych spraw, a nie na partyjne ideologie i emocje.Sztuka zbudowania liczącej się siły w radzie miasta udała się PiS-owi tylko w Lędzinach i jest to zjawisko na naszym gruncie dość egzotyczne.Duda przyjechał podtrzymać mobilizację swojego elektoratu, którego przedstawicieli było na bieruńskim rynku najwięcej. Takie już prawo rezydujących prezydentów, jego poprzednicy też z niego korzystali. A że współczesna polityka, głównie za sprawą internetowych narzędzi, to sztuka codziennego marketingu politycznego, tym razem ten objazdowy teatr zawitał do Bierunia. Czyli do jednego z miast, w którym zdecydowanie wygrał PiS – na partię Jarosława Kaczyńskiego głosował co drugi wyborca. Statystyki pokazują też, że PiS zwyciężył właśnie dzięki małym ośrodkom.Duda po Polsce jeździ nieustannie i nikt nie myśli, żeby – np. wzorem Degolówki – przechrzcić jakieś miejsce na takie, które nosiłoby jego imię. Wizyta francuskiego prezydenta Charlesa de Gaulle’a w 1967 roku miała dla lokalnej społeczności znaczenie epokowe. Kiedy okazało się, że łóżko, w którym ma spać de Gaulle, jest za krótkie, to odpowiedzialnemu za wizytę prezydenta Franciszkowi Wszołkowi (dyrektor „Wujka”) SB zagroziło więzieniem (de Gaulle spał w Katowicach). I do dzisiaj mówi się o tej wizycie, tak jak mówi się o wizytach Ignacego Mościckiego w Zakopanem.W tym sensie dzisiejsza polityka to polityka instant, dzieje się tu i teraz, jest jak żółty pasek w telewizji informacyjnej. W natłoku informacji i wydarzeń najważniejsze tematy tracą na aktualności wręcz natychmiastowo.Takim faktem jest też wizyta prezydenta w Bieruniu, choć pewnie bierunianie dłużej spamiętają tę wizytę niż katowiczanie u siebie. I to jest właśnie kunszt w reżyserii tego spektaklu. Dobrych wspomnień powinno wystarczyć przynajmniej do następnych wyborów, tym bardziej, że jedną z głównych ról w tym teatrze zagrał burmistrz Krystian Grzesica.Deklarując, że w Bieruniu mieszkają "ludzie pracowici, rzetelni, przywiązani do Kościoła, do tradycji, do rodziny, do podstawowych wartości" podłączył się pod intencje reżysera. Jak chór nakreślający tło opowieści w dramacie antycznym. Przygotował grunt pod opowieść prezydenta o roli śląskiego ojca odpowiedzialnego za utrzymanie rodziny, skąd ten przeszedł płynnie do zreferowania sukcesów rządu – programu Rodzina 500+ i Mieszkanie+.Choć pewnie lepiej byłoby, żeby Grzesica był bardziej jak burmistrz wszystkich bierunian, również tych nieprzywiązanych do Kościoła, niż prezydent wszystkich Polaków.Dominik Łaciak, fot. Radofoto
www.serwislokalny.com  Imię (obowiązkowe)
Odśwież