SPIRYTYZM. Fałszywy o. Ambroise

Wiele przeszkód stoi przed udaną komunikacją z zaświatami, a jedną z nich jest aktywność kłamliwych Duchów wprowadzających zamęt, fałszywe informacje, błędy i próbujących pod osłoną wielkich nazwisk wmówić żywym najróżniejsze absurdy. Przy wielu okazjach dyskutowaliśmy na temat tego zagrożenia, które traci jednak na znaczeniu u osób analizujących formę, język i głębię przekazów od niewidzialnych istot. Nie możemy powtórzyć w tym miejscu wszystkiego, co zostało na ten temat powiedziane. Jeżeli ktokolwiek zechce zapoznać się z innymi artykułami niniejszego wydania, z tekstem "Księgi Duchów" lub z naszym poradnikiem spirytystycznym zorientuje się, że nie ma nic prostszego, niż uchronienie się przed tego typu pułapkami, jeżeli tylko człowiek wykaże się odrobiną dobrej woli.Ograniczymy się do powtórzenia prostego porównania już gdzieś uprzednio publikowanego: "Wyobraźmy sobie, że siedzimy w małym pomieszczeniu, a w pokoju obok znajduje się kilku nieznajomych, których nie możemy zobaczyć, ale słyszymy ich doskonale. Czy trudno by było na podstawie ich dyskusji zorientować się czy są to prostacy, czy uczeni, czy są dobrzy, czy źli, czy są poważni, lub lekkomyślni, czy będą dobrym albo nieodpowiednim towarzystwem? Weźmy inny przykład bez opuszczania naszych ziemskich realiów: dajmy na to, że w domu odwiedza nas obcy człowiek przedstawiający się imieniem sławnego pisarza. Na początku przyjmujecie go z pełnymi honorami, jakie należą się osobie z takimi, jak jego, dokonaniami, ale gość wyraża się nieudolnie i grubiańsko. Szybko rozpoznacie w nim oszusta i wyrzucicie za drzwi, jako narzucającego się intruza." Tak samo postępuje się z Duchami – rozpoznajemy je poprzez ich słownictwo. Język Duchów wyższych zawsze jest wzniosły i znajduje się w harmonii z subtelnością przekazywanych informacji; nigdy błahostka nie zaburzy czystości myśli. Prostactwo i grubiaństwo należy tylko do istot niższych. Wszelkie zalety i niedoskonałości Duchów zdradzane są poprzez ich wypowiedzi i z pełnym powodzeniem możemy stosować do nich powiedzenie: "styl określa człowieka".Powyższe przemyślenia spowodował artykuł, który znajdziemy w "Spirytualiście z Nowego Orleanu" z grudnia 1857 roku. Jest to dyskusja, jaka miała miejsce za pośrednictwem medium kontaktujacym się z dwoma Duchami. Jeden z nich przedstawił się jako ojciec Ambroise, drugi użył imienia Klemensa XIV. Ojciec Ambriose był szanowanym duchownym, zmarł w Luizjanie w XVIII wieku. Był to dobry i bardzo inteligentny człowiek, który pozostawił po sobie wiele dobrych wspomnień i bogaty dorobek.W dialogu spisanym przez naszych kolegów, gdzie brak powagi przekształca się w grubiaństwo, niemożliwym jest pomylić się przy ocenie interlokutorów i należy dodać, że Duchy, które przybyły na spotkanie, by urządzić farsę zbytnio się nie wysiliły, aby ukryć swój autentyczny charakter. Kimże musiałaby być osoba, która mogłaby choć przez chwilę uwierzyć, że o. Ambroise i Klemens XIV zechcieliby ograniczyć się do takich błahostek, porównywalnych z kiepską komedią. Najgorsi aktorzy próbujący zagrać te dwie znakomite persony zapewne wypowiadaliby się tak, jak nasi niewidzialni kabareciarze.Jesteśmy przekonani, że grupa z Nowego Orleanu, gdzie zdarzenie miało miejsce, zrozumiała to tak samo, jak my; wątpić w ich spostrzegawczość byłoby dla nich obrazą. Żałujemy jedynie, że publikując kłamliwy komunikat nasi koledzy nie opatrzyli go stosownym komentarzem, korygując jego przesłanie, co uniemożliwiłoby powierzchownym odbiorcom potraktowanie stylu dyskusji jako próbki dobrego mediumicznego dialogu. Pocieszmy się jednak, że owa grupa nie otrzymuje jedynie przekazów tego rodzaju. Wiele z nich jest redagowanych wzniosłym językiem, przekazują subtelne myśli i ogólnie rzecz biorąc napisane są stylem charakterystycznym dla Duchów wyższych.Pomyśleliśmy, że wywołanie prawdziwego i fałszywego o. Ambroise mogłoby nam dać nowe narzędzie obserwacji i identyfikacji kłamliwych Duchów, a to, co udało nam się osiągnąć można samemu ocenić poprzez uzyskany komunikat:1. Proszę Boga Wszechmogącego, aby pozwolił na komunikację z nami prawdziwemu o. Ambroise, zmarłemu w Luizjanie w ubiegłym wieku, który pozostawił po sobie bogaty dorobek.
Odp. Jestem.
2. Proszę nam powiedzieć czy to rzeczywiście pan komunikował się wraz z Klemensem XIV w Nowym Orleanie i pozostawił przekaz, który odczytaliśmy podczas naszego ostatniego seansu?
Odp. Żal mi ludzi, którzy padli ofiarą żartobliwych Duchów i żal mi samych autorów podyktowanego kłamstwa.
3. Kim jest Duch, który przybrał pańską tożsamość?
Odp. Duch-błazen.
4. A czy drugi interlokutor był rzeczywiście Klemensem XIV?
Odp. To był Duch sympatyzujący z tym, który podał się za mnie.
5. Jak to jest możliwe, że pozwolił pan, aby taka sytuacja mogła mieć miejsce w pańskim imieniu i dlaczego nie próbował pan zdemaskować żartownisia?
Odp. Ponieważ nie mogę nieustannie uniemożliwiać ludziom i Duchom zabawiania się.
6. To dotyczy Duchów, ale osoby, które spisały te słowa są poważne i nie szukają taniej rozrywki.
Odp. To również jest powodem. Powinni byli domyślić się, że zanotowane określenia mogą pochodzić tylko od Duchów nisko rozwiniętych.
7. Dlaczego Duchy nie przekazują tych samych zasad spirytystycznych w Nowym Orleanie i u nas?
Odp. Doktryna, której was nauczamy już niebawem będzie służyła również im i stanie się spójna.
8. Skoro doktryna spirytystyczna będzie w przyszłości rozpowszechniona, czy nie lepiej by było, gdyby Duchy przedstawiły nam ją od razu? Wydaje nam się, że mogłoby to rozwiać wątpliwości niektórych osób.
Odp. Wyroki Boskie są niezbadane. Zapewne są także inne elementy Jego działania, których nie pojmujecie, a jednak Stwórca zawsze doprowadza swoje plany do końca. Człowiek musi nauczyć się rozróżniać dobro od zła, lecz gdyby na niektórych rzucić światło zbyt raptownie, mogłoby ich oślepić.
9. Proszę przedstawić nam wasze osobiste zdanie na temat reinkarnacji.
Odp. Nowo stworzone Duchy nie mają wiedzy, co sprawia, iż są niedoskonałe. Jedno wcielenie nie wystarcza, aby wszystkiego się nauczyć, więc Duchy muszą odradzać się wielokrotnie, żeby wykorzystać wszelkie dobro, jakie Bóg dla nich przeznaczył.
10. Czy reinkarnacja może odbywać się na ziemi, czy tylko na innych planetach?
Odp. Reinkarnacja przebiega różnie w zależności od poziomu Ducha, w światach mniej, lub bardziej doskonałych.
11. To nie odpowiada jednoznacznie na nasze pytanie, czy może ona odbywać się na ziemi?
Odp. Tak, może mieć miejsce na ziemi, a jeśli Duch poprosi o jakąś misję, będzie ona dla niego większym wynagrodzeniem, niż zwykły rozwój w doskonalszych światach.
12. Prosimy Boga Wszechmogącego, aby pozwolił nam na nawiązanie kontaktu z Duchem, który przyjął tożsamość o. Ambroise w Nowym Orleanie.
Odp. Jestem z wami, ale nie pomylcie mnie z kimś innym.
13. Czy naprawdę jesteś ojcem Ambroise? W imię Boże nakazuję ci powiedzieć prawdę.
Odp. Nie.
14. Co sądzisz o tym, co powiedziałeś w jego imieniu?
Odp. Sądzę to samo, co sądzili moi słuchacze.
15. Dlaczego wykorzystałeś poważane imię, by wygłosić takie głupoty?
Odp. Z naszego punktu widzenia imiona są niczym – twórczość jest wszystkim. Skoro można było rozdzielić to, co gadałem, od tego kim byłem, nie przywiązywałem najmniejszej wagi do zapożyczonej tożsamości.
16. Dlaczego w naszej obecności nie podtrzymujesz twojego oszustwa?
Odp. Bo mój prosty język jest tu jak kula u nogi, dlatego nie możecie się pomylić.
Uwaga. Kilkakrotnie powtarzano nam, że oszustwa Duchów są próbą dla naszego sposobu oceniania. Jest to rodzaj nauczki, na którą zezwala Bóg, abyśmy, jak to ujął o. Ambroise, potrafili odróżnić prawdę od fałszu.
17. A twój towarzysz, fałszywy Klemens XIV, co o nim sądzisz?
Odp. Nie jest lepszy ode mnie, ale obaj potrzebujemy przebaczenia.
18. W imię Boga Wszechmogącego, nakazuję mu, aby przybył.
Odp. Jestem przy was, odkąd fałszywy o. Ambriose tu się pojawił.
19. Dlaczego nadużyliście naszego zaufania do tych znakomitych osób, by stworzyć fałszywy obraz doktryny spirytystycznej?
Odp. Dlaczego jesteśmy narażeni na popełnianie błędów? Ponieważ nie jesteśmy doskonali.
20. Czy obaj nie zastanawialiście się nad tym, że pewnego dnia wasza farsa wyjdzie na jaw, gdyż prawdziwy o. Ambroise i Klemens XIV nie mogą wypowiadać się w taki sposób, jak wy to uczyniliście?
Odp. Zostaliśmy już ukarani za nasz kawał przez tego, który nas stworzył.
21. Czy należycie do tej samej kategorii Duchów, co Duchy stukające?
Odp. Nie, gdyż do tego, co zrobiliśmy w Nowym Orleanie trzeba mieć troszkę rozumu.
22. (Do prawdziwego o. Ambriose) Czy te oszukujące Duchy cię widzą?
Odp. Tak i cierpią z tego powodu.
23. Czy to są błąkające się, czy wcielone Duchy?
Odp. Błąkające się. Nie są wystarczająco rozwinięte, aby oddzielić się od ciała, gdyby były inkarnowane.
24. A wy, o. Ambroise, w jakiej znajdujecie się sytuacji?
Odp. Wcieliłem się w szczęśliwym świecie, któremu nie nadaliście jeszcze nazwy.
25. Dziękujemy za wyjaśnienia, których zechcieliście nam udzielić. Czy byłbyś tak uprzejmy i przybył do nas innym razem, aby nas wesprzeć dobrym słowem i podyktować komunikat, który pokazałby różnicę pomiędzy waszym stylem oraz stylem oszukańczego Ducha?
Odp. Jestem z tymi, którzy poszukują dobra w prawdzie. Fragment "Opętania" Allana Kardeca

Najnowsze aktualności z Oświęcimia i powiatu oświęcimskiego

Oceń artykuł

Komentarze

Dodaj swój komentarz